Een nieuwe dag vol contrasten breekt aan. Ons roadbook liegt ons voor, en beweert dat we maar een uurtje moeten rijden, wat ons gemoed sust voor de brandstof. Na dat uurtje, valt onze figuurlijke frank dat er iets niet juist in de haak zit, dus zoeken we een oplossing voor het tanken.
Tip aan de lezer : de prijzen voor de benzine kunnen variëren tussen pakweg 3$ en 4,5$ per gallon (3,78 liter). En dat is als je zelf tankt, want in een zogenaamde full-service tankstation komen ze je bak volgooien (letterlijk dan) en dan mag je hogere prijzen verwachten.
Onderweg, in Bishop, komen we Schat’s Bakkerij tegen, net naast Anneke Schat’s Wine Cellar. Wanhopig op zoek naar brood met een korst springen we er binnen, en komen zowaar in een soort bakker-museum vol Delfts Blauw, en tientallen soorten brood. Vol goede moed kopen we er gelijk onze lunch, zowat een boterham in een plastiek schaaltje. 2 sneden brood met daartussen beleg (sla, tomaat en tonijnsla) kosten 8$ per stuk. Meteen verstaan we hoe deze Nederlander aan zijn familienaam komt. Het is er een drukte van jewelste, maar brood met een korst, vinden we niet. Het gebak is ook hier weer overdreven gesuikerd.
Wanneer we dus wat later dan verwacht in Mammoth Lakes toekomen, is de temperatuur gezakt van 48 graden naar 22 graden Celcius, zijn we gestegen van 60m onder de zeespiegel naar 2.400 m boven de zeespiegel en heeft de woestijn van de voorbije twee weken plaats gemaakt voor dennebossen. Bij onze wandeling komen we zowaar sneeuw tegen, al moet ondergetekende daarvoor wel even afwijken van het wandelpad. Volgens de dames van de receptie was het ski-seizoen nog maar net voorbij. En we zijn nog steeds eind juli 🙂
Het hotel is deze keer wat minder, maar het is maar voor één nacht. Moesten we willen terugkomen om meer van de streek te leren kennen, zal het toch een iets beter hotel moeten zijn. Bij een frisse pint genieten we nog wat na over de voorbije dagen en weken, alvorens de rust van ons kamertje op te zoeken.
Wat een leuke foto’s!