De kersverse bruid verdraagt de hitte vandaag minder goed, en dus passen we de plannen een beetje aan. Ligt het aan de Margherita (de cocktail, niet de pizza) van gisteren ter gelegenhieid van een week getrouwd, of de continue warmte? In ieder geval herbekijken we de plannen voor vandaag in de auto, want we hebben toch een rit van meer dan 4 uur voor de boeg.
We laten het luxe-hotel in Page achter ons en vertrekken pas echt na de traditionele stop voor ijs. Eerste tussenstop halverwege is Kayenta. Oeps! Foutje van mijn kersverse better half wordt prompt rechtgezet door Maps.me en de duur van de rit wordt gehalveerd ??
We kruisen hier een tijdszone, en de magen laten zich vangen, dus we installeren ons aan de eerste picnic-tafel die we tegenkomen. Het moet gezegd: vandaag maken we de gezelligheid zelf. Waar we gisteren nog een leuk gesprek hadden met onze gids Valerie en van gedachte konden wisselen, komen we vandaag bijna alleen maar norse indianen tegen. De Gouldings Lodge heeft echter alles om er iets tof van te maken, schildersachige locatie, één van ’s werelds meest iconische uitzichten, een geschiedenis om fier op te zijn, maar de indianen zien dat blijkbaar anders.
Alles is twee keer zo duur als elders en alles lijkt teveel voor de originele bewoners van dit continent. We voelen ons getolereerd, maar niet geliefd. Ik besluit die avond een time lapse met de gopro te maken van dag naar nacht en zoek me een mooi plaatsje uit waar ik hoop niet teveel omgevingslicht te vangen. Immers, hoe donkerder, hoe meer sterren je kan vinden. Alles loopt goed, … tot overal de meest irritante verlichting langs trappen en paden aanspringt. Dit wordt het begin van een obsessie …. Het voorlopige resultaat krijg je van mij nog mee 😉
