De diner van gisteren heeft ons gecharmeerd en we trakteren ons op een typisch Amerikaans ontbijt. Het vrouwke gaat voor de pancakes met maple syrup, en krijgt er slecht één op. OK, het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, maar toch niet de enige? Ikzelf ga voor de butter on toast met sunny side up, bacon en een brown hash die ik toch maar laat liggen. Ze doen dat toch goed, de Amerikanen; en Suzy meest van al.
Wanneer we ons aanmelden voor de rafting, zijn we niet alleen. We krijgen een drinkbus mee, die we de rest van onze reis nog veel gebruiken. En we volgen bijna alle goede raadgevingen op van onze jonge en ervaren gids Naomi. Eens op ons vertrekpunt toegekomen delen we een raf met een Japans koppel en een familie uit Texas. Haruto-san en zijn vrouwke vieren hun tiende huwelijksverjaardag door hun huwelijksreis nog eens over te doen. Dean en Pam, 26-jaar getrouwd, doen hun eerste road-trip ooit met hun kids Zane en Zoë.
Zoë en ik springen geregeld in het bruine water van de Colorado, zij met een backflip, ik niet…. Dit is toch de beste manier om af en toe wat verkoeling te zoeken, en tegen wanneer we aanmeren voor een lunch-BBQ voel ik al dat de ‘smeer je goed in op de bovenkant van je knieën’-tip beter gevolgd kan worden. Voor wie dit overweegt : neem een waterdichte zak mee, om wat dingen mee te nemen, zoals zonnecreme, maar laat waardevolle zaken achter.
Kort na de lunch komen we aan een echte ‘rapid’ of stroomversnelling. Ik prop de gopro tussen mijn zwemvest en film de heldhaftige afvaart. Razend benieuwd naar de beelden later op de kamer. Maar dan slaat het noodlot toe. Kort na de stroomversnelling is de volgende gelegenheid om te verkoelen, en ik spring in het water. Wanneer ik even later terug naar het raft zwem, is de gopro verder gedoken. Die filmt dus nog even voort vanop de bodem, … ik baal als een stekker. Alle ‘had ik maar…’ scenarios razen door mijn hoofd. Dit had ik zo gemakkelijk kunnen vermijden met een stukje koord.
Enkele ronden raft-rodeo kunnen even mijn zinnen verzetten. Zane was een waardige opponent, dus laat ik hem maar winnen. De animatoren van Moab Adventure City hebben er al bij al een prachtige dag van gemaakt.
Mijn kersverse vrouwke besluit dat dit een goed moment is om mijn verjaardag 3 maand vervroegd te vieren en zoekt geniepig op waar we een nieuwe gopro kunne vinden, deze keer met een grip die drijft en een polsbandje. Na een dag van hoogtepunten en dieptepunten, maken we de balans op, en gelukkig genoeg had ik daags ervoor nog een backup gemaakt via de app.
Eens terug in België zal ik wel bekijken wat er nog meer op de SD kaart stond.
Het was een dag van extremen, maar wel afgesloten op een toppunt. Wat zie ik ze toch graag! Zo vlak bij het centrum van Moab is een foto van de nachtelijke lucht niet aan de orde, en alleen het Park inrijden… zal voor een andere keer zijn.
