Zaterdag 8 juli - eerste vlucht Janus
Hiervoor komen we naar Spanje: vliegen met de Janus. Genoemd naar de Romeinse godheid die het begin en het einde symboliseert. Geen benul wat Schempp-Hirth hierin zag. Het ontwerp is net geen halve eeuw oud en deze cT is nog iets jonger.
De 00-KDB (KB) die midden jaren ’80 nieuw aangekocht werd door Karel Bos is sindsdien een vast onderdeel van de Brasschaatse vloot. Ondanks zijn leeftijd en het harde werk voor de piloten, kan het zeker zijn mannetje staan in de Pyreneeën.
Tijdens de briefing krijgen we een mooie voorspelling van plafonds tot boven de 3000m. We richten op een start om 14:00. Wanneer we de toestellen buitenzetten, toont een groep gieren hoe in groep te thermieken. Ze doen dit voor mij wel iets te dicht bij de grond, maar wie ben ik om daar een oordeel over te hebben?
Na het middageten maken we ons klaar en schuiven we aan voor de start. Aanschuiven, want op zaterdag en zondag komen de Spaanse weekendvliegers met zo’n mooie voorspellingen natuurlijk ook buiten, zeker omdat de regio hier een nat voorjaar gekend heeft, is elke topdag er eentje om mee te nemen.
Uiteindelijk starten we om 14:13. Ik laat de linkse vleugel een beetje teveel vallen, maar corrigeer tijdig. Iets te vroeg zet ik de flaps naar +8 en we gaan moeizaam van het asfalt. De rest van de sleep loopt vlot. De sleeppiloten van dit jaar zijn een pak comfortabeler dan die van vorig jaar. Op Step 1 koppelen we af op 1300m en dan begint een vlucht waarvoor gewerkt wordt. De eerste pomp levert ons maar 300m extra op, dus schuiven we door richting Aisa, de start van de proef die we vorig jaar voor ’t eerst hebben gevlogen. Onderweg vinden we nog een pomp die ons naar 2300m brengt. Dit is genoeg om dichter op te schuiven naar het hooggebergte waar we doorklimmen naar 3150m. Om je aandacht niet volledig te verliezen, kan je de rest van vlucht hier volgen. De foto’s hieronder geven ook wat sfeerbeelden.
Kort samengevat was het een heel leerrijke oefening waar ik beter leerde vliegen in zeer zware omstandigheden, met windshear, brutale pompen en een onbereikbare gletsjer van Vignamale.
Onderweg vul ik de suikers aan met een muesli-reep en drink ik af en toe wat water. Mogelijk is het omwille van de inspanning, of het feit dat ik misschien teveel door de mond adem, maar na ruim 3,5u protesteert de maag alsnog, wat de totale vluchtduur beperkt tot 4:10u waar we toch 210 km bijeengevlogen hebben.
Deze avond is het spaghetti-avond. Een ideale reden om meteen door te rijden met Yves naar het appartement, om toch propere kleren aan te doen. Wanneer de collega’s na de verplichte pinten ook toekomen, is de pasta met de wereldberoemde saus van Yves bijna klaar. Ik heb mij – ingegeven door enig compenserend schuldgevoel – opgeworpen tot een vlijtige sous-chef.
De vodka – orange laat ik deze keer aan mij voorbijgaan.
Zondag 9 juli - huishouden
De dag start exact als alle andere: ontbijt, briefing, buitenzetten, middagmaal, starten. Vandaag is het de beurt aan Rudi en Johan in de Duo en Yves en Bart in de Janus.
Met het besmeurd textiel van gisteren besluit ik vandaag een wasmachine in te steken. Google Lens helpt me voor de vertaling van Spaans naar Nederlands. Waar Google niet bij kan helpen, zijn de kuren van de Balay machine.
Ik steek een eerste keer een was in van 30 graden, voor we vertrekken naar de briefing. Na het middagmaal is die al lang gedaan, maar de deur van de machine wil niet open. Ik draai wat aan de knoppen om het machine te laten pompen en de knop springt naar ‘Stop’. Maar nog weigert de deur dienst. Even gaan horen bij Toya en haar echtgenoot, die meteen mee komen kijken. Gelukkig ben ik een welopgevoede ordelijke man en staat alles aan kant. Uit Spaans Frans kan ik opmaken dat een vorige gast de hendel al eens heeft afgebroken, maar dat die nu hersteld zou zijn. Ik ken de man niet, maar ik krijg er al sympathie voor.
Ik besluit dan maar de was een tweede te keer te wassen op een standaard programma van 40 graden, om de volledige procedure opnieuw te laten lopen. opnieuw hetzelfde verhaal, met dat verschil dat ook de deur van Toya niet meer opengaat, dankzij de Siësta. Dan maar werken aan Deel 1 van dit opstelletje.
Wanneer ik zie dat de collega’s aan hun afdaling begonnen zijn, probeer ik opnieuw. Nu komt de zoon mee die de bestekschuif plundert en met zowat alles met een handvat kotert achter het slot. Mirakel geschiedt: het slot gaat open. Ik besluit dat dit de laatste was is van dit verlof.
Tijd om de collega’s op te vangen bij de landing. Daarna volgt een avond met eerst het lokale flutbier in diepvries-gekoelde glazen, waarna we besluiten om te blijven eten. Van vorig jaar weten we dat het zondags onbegonnen werk is om niets te vinden om. te eten. De uitbaatster staat al behoorlijk beschonken aan de toog. Gevolg is dat ze tot drie keer een bord met vlees voor de neus van Paul zet , met tonijn op de salade, daarna op het vlees, etc.. Herinner je de zware allergie van Paul voor alles wat vis is? We googlen al het adres van het hospitaal van Jaca, en besluiten dat Paul dan maar kipvingers en patatas bravas eet die Bart besteld heeft. Een ander gebruik is het nuttigen van de wijn Aviador bij de maaltijd, zuiver omwille van zijn naam en het etiket.
Ik vraag een amper gebakken stuk vlees, maar heb nooit een meer doorbakken stuk schoenzool gegeten. De Cognac die Rudi vraagt, is een Bourbon Whiskey… En ga zo maar door. Tijd om daarna opnieuw af te zakken naar het appartement. Einde van een mooie dag.
Maandag 10 juli - not fit to fly
Balen in het kwadraat.
Tot 2u klaarwakker gelegen en gezeten en voor 5u vanochtend opnieuw wakker. Alle pogingen om opnieuw in slaap te vallen, draaien op niets uit. Vandaag zou het mijn beurt zijn om de Pyreneeën onveilig te maken met Yves en de Janus, maar dit zou niet verstandig zijn.
Bij de ontbijttafel geef ik meteen mee dat ik mezelf niet fit to fly vind, en Bart gooit zijn agenda wat om. Hij had vandaag wat werk met presentaties en een meeting met de US, die hij nog snel kan herschikken. Hij is dus meteen bereid om vandaag de Janus te delen met Yves.
Tijdens de briefing al, besef ik dat ik de juiste keuze gemaakt heb, niet zozeer omwille van de voorspellingen, maar ik wil mijn ogen dan al sluiten. Het filmpke hieronder is dan ook de start van Bart 😉
Ik rij langs Jaca voor cash geld, want ik loop wat achter met mijn bijdrage aan de pot, en dan moet de afrekening van de studio nog komen. Mijn schuld is vereffend. Ik rij door naar de Brico van Jaca (écht) voor 60ct aan onderdelen om een kabeltje van de remorque van de Janus te herstellen. Nog even langs de Mercadona voor boodschappen voor de groep en voor de terugrit. Wanneer die in de frigo van mijn kamer liggen, kan ik nog snel het herstellingske doen aan de remorque.
Ik heb de laptop meegenomen, om op de club nog wat te werken aan deel 1 van dit verslagske, maar nog voor die is opgestart, hoor ik de collega’s binnenkomen.
De weersvoorspelling die aan mij voorbijging in de voormiddag sprak van veel wind, en dat hebben de vrienden ondervonden. In het hooggebergte betekent dat turbulentie en pompen die meer weg hebben van wasmachine. De weersvoorspelling voor morgen geeft … meer wind… Dat belooft.
Ik kies voor een volledige dag zonder alcohol. Het pintje van na de vlucht wordt een cola cero, ook aan tafel wordt de wijn vervangen. Het lijkt te lukken, tot de vodka – orange toch de afsluiter wordt van de dag.
Dinsdag 11 juli - dé vlucht
Vandaag is de dag, en niet omdat het de Vlaamse Feestdag is. Kiplekker opgestaan na een deugddoende nacht. Ik ben er helemaal klaar voor. Als nu het weer ook nog meewil?
Douche – ontbijt – briefing – … elke dag hetzelfde, maar met een zuidenwind van meer dan 70km/u zitten we toch sneller in Frankrijk dan dat we teruggeraken naar de vallei. Typisch is dat de windkracht aan de grond toch nog bescheiden is, maar fel toeneemt met de hoogte. We hebben er goede moed op. Rudi en Paul nemen de Duo en Yves en ik vertrekken met de Janus.
Wat volgt is de vlucht waarvoor je naar daar gaat. Bij de start krijgen we nog een showke. Onder ons, ten noorden van het veld is een akker in brand geschoten. Ondanks de recente regenval ligt het er dus nog steeds droog genoeg bij voor een brandje.
Pompen dicht bij de grond is een uitdaging, ik vertrouw Yves voor de volle 100%. Met hem meevliegen is een les in nederigheid. Ik vind van mezelf dat ik redelijk goed thermiek kan vliegen en de hellingen al een beetje kan lezen, maar hoe hij de plekjes uitkiest en daar het onderste uit de kan haalt, is niets minder dan bewonderenswaardig.
Er moet gewerkt worden. Waar bij de ‘interessantere’ pompen de IAS (indicated air speed) eerst schommelt tussen 150 km/u en 80km/u, krijg ik die onder controle tot een stabiele 120 km/u met een stijle helling. Trager wil ik niet in dit weer; de kans op windshear is hiervoor te groot. Dank u, Paul voor de gulden tip. Als het de voorbije sportief vliegen was, is dit topsport.
Vandaag geraken we vlot door Otal en zoeken we de gletsjer op die zich langs alle zijden laat bewonderen. Tussen de wolken door kunnen we zelfs laminair stijgen tot een dikke 4300m. De Oudie geeft op dat moment een windsnelheid van 91 km/u, volledig uit de richting van de vallei. Onder en tegenaan de wolken is het ruw. Na een tijdje hebben we het er wel gehad, en vraag ik om terug op te schuiven naar de Aragon vallei. Hiervoor moeten we nog enkele kammen over, en die 91 km/u hebben we vol op de kop, voor een afstand van toch zo’n 60 km. De Oudie berekent een benodigd glijgetal van 12 en een actueel glijgetal van 11. Slik.
Boven Otal profiteer ik nog even van de golf die over de bergkam gaat, om wat van de verloren hoogte goed te maken. Zelfs de lage beboste bergen aan de rand van de Aragon-vallei zijn nog een uitdaging, maar doordat de wind afneemt naarmate we zakken, hebben we ruim hoogte op overschot.
Ik probeer boven boven het reservoir nog wat golf terug te vinden zoals vorige jaar en geraak wat laag. Ideaal om even te trainen op lage reddingen, wat ook nog lukt. Nog een kort bezoek aan het gieren-reservaat ten zuiden van het vliegplein en we zetten de landing in. Ik vind dat ik in downwind iets teveel hoogte verlies en besluit wat vroeger in base te gaan. Totaal voor niets nodig, zo blijkt want ik kom uiteindelijk pas tot stilstand, ver voorbij exit C.
De euforie is goed voor een hele avond. Op zo’n manier een vliegverlof afsluiten, is de kers op de taart. De pint van vanavond smaakt extra goed.
Tijdens de lichte maaltijd van vanavond, hamburgers à la Johan, neem ik afscheid van deze toffe bende. Ik neem mezelf voor om vroeg te vertrekken.
